ေလာကမွာ လူရယ္လို႔လဲ ျဖစ္လာၿပီ၊
ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ခြင့္ရတဲ့ မိသားစုထဲမွာလဲ ေပါက္ဖြားလာရၿပီ၊ ဆိုရင္ေတာ့
အတိတ္ကံက ေကာင္းတဲ့အေထာက္အပံ့ အျဖစ္ ေပးၿပီးျဖစ္ေနပါၿပီ။
သည္ကမွ ကိုယ္က ရလာတဲ့
အခြင့္အေရးကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အက်ိဳးရွိရွိ သံုးတတ္ႏိုင္ဖို႔၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္းတစ္ေယာက္
ျဖစ္ေစဖို႔ (လူသားတစ္ေယာက္ပီသဖို႔) အတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ ေအာက္ပါ နမူနာ
ဥပမာေလးေတြနဲ႔ ေမာင္၊ ညီမေလးေတြ အတြက္ ဗဟုသုတ ရေစျခင္းအက်ိဳးငွာ တင္ျပလိုပါတယ္။
*******************
“သရဏံဂံုအက်ိဳး”
“ဗုဒၶံသရဏံ ဂစၦာမိ -
ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏”
“ဓမၼံသရဏံ ဂစၦာမိ -
တရားေတာ္ျမတ္ကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏”
“သံဃံ သရဏံ ဂစၦာမိ - သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္အေပါင္းကို
ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ပါ၏”
ဒါက ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ရြတ္ျဖစ္ေနၾက
ျဖစ္မွာပါ။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါးကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ရတဲ့
အက်ိဳးေက်းဇူး ကိုသိရင္ေတာ့ ပိုၿပီးထိေရာက္မွာ ျဖစ္လို႔ ေအာက္မွာ
အမ်ားသိၿပီးျဖစ္တဲ့ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶ ဘာသာ ကိုးကြယ္တဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကို
တင္ျပခ်င္ပါတယ္။
ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ့ၾကီးမွာေပါ့…. သမၼာဒိ႒ိ
အယူရွိတဲ့သူရဲ႕သားႏွင့္ မိစၦာဒိ႒ိအယူရွိတဲ့သူရဲ႕သား အဲ့သည္ကေလး နွစ္ေယာက္ ဟာ
ခံုညင္းကစားၾကသတဲ့။ သမၼာဒိဌိ အယူရွိတဲ့ ကေလးက ခံုညင္းပစ္တဲ့အခါမွာ “နေမာ ဗုဒၶသ”
(ျမတ္စြာဘုရားရွင္အား ရွိခိုးပါ၏) လို႔ ဆိုၿပီး ပစ္တယ္၊ အျမဲတမ္းႏို္္င္တယ္။
အဲ့သည္မွာ မိစၦာဒိဌိ အယူရွိတဲ့ ကေလးက ကေလး သဘာ၀ “နေမာ ဗုဒၶသ” လို႔ ရြတ္တာဟာ
ကစားရင္ ႏိုင္တယ္လို႔ပဲ သိထားၿပီး က်က္ထားတာေပါ့။ အဲ…. တစ္ေန႔ေတာ့ မိစၦာဒိဌိအယူရွိတဲ့
ကေလးက သူ႔အေဖနဲ႔အတူ ထင္းခုတ္လိုက္သြားသတဲ့။ အဲ့သည္မွာ စားက်က္မွာ ေက်ာင္းထားတဲ့
ႏြားေတြကို ရွာမေတြ႕ေတာ့တာနဲ႔ ကေလးအေဖက ႏြားေပ်ာက္ရွာရေအာင္ ထြက္လာၿပီး ကေလးကို
ျမိဳ႕ျပင္မွာပဲ ထားခဲ့မိသလို ျဖစ္သြားတယ္။ အခ်ိန္တန္လို႔ ႏြားေတြကို
ျမိဳ႕ထဲမွာေတြ႕တယ္ ၊ ျမိဳ႕ျပင္ကို ျပန္ထြက္မယ္ အလုပ္မွာ အခ်ိန္က ေမွာင္သြားတာနဲ႔
ျမိဳ႕တံခါးကလည္း ပိတ္သြားလို႔ တံခါးမွဴးကို “တံခါးမွဴးၾကီးရယ္ ျမိဳ႕ျပင္မွာ
ကၽြန္ေတာ့ကေလးေလး တစ္ေယာက္ထဲ က်န္ခဲ့လို႔ပါ” “အျပင္ထြက္ခြင့္ေပးပါ” စသျဖင့္
ဘယ္လိုပဲ ရွင္းျပရွင္းျပ ျမိဳ႕ျပင္ထြက္လို႔ မရဘူးျဖစ္ေနသတဲ့။ ျမိဳ႕ျပင္
သုႆာန္နားမွာ က်န္ေနတဲ့ သားျဖစ္သူကို စိတ္ပူရင္း သည္အတိုင္းပဲ ျမိဳ႕ထဲမွာပဲ
ရွိေနခဲ့ရတာေပါ့။
အဲ့သည္အခ်ိန္ ျမိဳ႕ျပင္
သုႆာန္နားမွာရွိတဲ့ ကေလးက ညကလဲ ေမွာင္လာ၊ ဗိုက္ကလဲ ဆာေနတာေပါ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကေလးက
လွည္းေအာက္မွာ ၀င္အိပ္ေနတယ္တဲ့။ မိုးခ်ဳပ္ ညဥ့္နက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့
အစာရွာထြက္လာတဲ့ ဘီလူးႏွစ္ဦးနဲ႔ ေတြ႕တယ္။ အဲ့သည္မွာ ကေလးကို စားမယ္ဆိုၿပီး လုပ္တယ္။
သမၼာဒိဌိ အယူရွိတဲ့ ဘီလူးက တားတယ္။
ဒါေပမယ့္မရဘူး ။ မိစၦာဒိဌိ အယူရွိတဲ့ ဘီလူးက စားမယ္ဆိုၿပီး ကေလးေျခေထာက္ကို
ဆြဲတဲ့အခါ ကေလးက သူရြတ္ေနက်ျဖစ္တဲ့ “နေမာ ဗုဒၶႆ” ကို ရြတ္လိုက္တဲ့အခါ
ဘီလူးလက္တစ္ခုလံုး ပူေလာင္သြားသတဲ့။ အဲ့သည္မွာ သူနဲ႔အတူပါလာတဲ့ ေကာင္းတဲ့ သမၼာဒိဌိ
အယူရွိတဲ့ဘီလူးက “သင္ဟာ မျပဳသင့္တဲ့အျပဳကို ျပဳမိၿပီ၊” ဒါဏ္ထမ္းရမယ္လို႔ ဆိုၿပီး ဘီလူး ႏွစ္ဦးစလံုးက ကေလးကို
ေစာင့္ေရွာက္ေနရသတဲ့။ ကေလး အစာမစားရေသးဘူး ဗိုက္ဆာေနတာကို သိလို႔ ဘီလူးက ျမိဳ႕ထဲ၀င္
၊ ရွင္ဘုရင္ စားေတာ္အုပ္ကို ယူလာၿပီး ကေလးကို မိဘဟန္ေဆာင္ၿပီး ေကၽြးရတယ္တဲ့…..။
မနက္လင္းေတာ့ ဘုရင္ရဲ႕
ပြဲေတာ္ေရႊအုပ္ေပ်ာက္တာနဲ႔ မင္းခ်င္းေတြက ရွာၾကတဲ့ကခါမွာ ကေလးနားမွာ
ေရႊအုပ္ကိုေတြ႕တာနဲ႔ ကေလးကို ဘုရင္ဆီ ဖမ္းလာတာေပါ့။ ကေလးကို ေမးတဲ့အခါမွာ ကေလးက
သူ႕မိဘေတြ လာေကၽြးလို႔ စားတာပါလို႔ ေျဖတယ္။ မိဘေတြကို စစ္တဲ့အခါမွာ မိဘေတြက
ျမိဳ႕ထဲကမထြက္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းကို သက္ေသျပႏိုင္ၾကတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဘုရင္ၾကီးက
ျမတ္စြာဘုရားဆီသြားေမးေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ “ဗုဒၶါနုႆတိသာလ်ွင္
အေစာင့္အေရွာက္ ျဖစ္နုိင္သည္မဟုတ္ လူ႔ခႏၶာကုိယ္တြင္ ေျခာက္ဌာနလုံျခဳံေအာင္ စိတ္ကုိ
ေကာင္းစြာ ပြားမ်ားၾကေသာ သူတုိ႔အား အျခားေသာ အကာအကြယ္ မႏၱန္ေဆးဝါး ေဆာင္စရာ မလုိေတာ့ျပီ”
ဟူ၍ ေဟာၾကားေတာ္မူပါတယ္တဲ့” ။
သည္ဥပမာ ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္
မိစၦာဒိဌိ အယူရွိတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ ဆီမွာေတာင္၊ သရဏဂံုကို ကစားတဲ့ ေနရာမွာ
ႏုိင္ခ်င္လို႔ ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ က်က္မွတ္ ရြတ္ခဲ့တာေတာင္ သည္ေလာက္ ထူးတဲ့
အက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ဗုဒၶဘာသာ
ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ခြင့္ရတဲ့ သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနၿပီးသား၊ ဘာသာသာသနာ ရဲ႕
အဆံုးအမေတြၾကားမွာ ေလးစား လိုက္နာေနတဲ့သူ ဆိုရင္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူးက
ဆိုဖြယ္ရာမရွိေတာ့ပါဘူး။ အပၸါယ္ဆင္းရဲကေန လြတ္ကင္းေစတဲ့ ကုသိုလ္ေတြထဲမွာ သရဏဂံု
ကုသိုလ္ပါ၀င္ေနတာေၾကာင့္ အဲ့သည္ သရဏံဂံု ကုသိုလ္ မရရေအာင္ ပြားမ်ားၾကပါလို႔
ေမာင္ညီမေလးမ်ားကို တိုက္တြန္းလိုပါတယ္။
#ဗုဒၶဘာသာေကာင္းတစ္ေယာက္စာအုပ္(
သာသနာေရးဝန္ၾကီးဌာန ) မွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္
*********************************
ေနာက္တစ္ခုတင္ျပခ်င္တာက လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ
ခါး၀တ္ပုဆိုးလို ျမဲဲျမံေအာင္ ၾကိဳးစားေစာင့္ထိန္းရမယ့္ ငါးပါးသီလ အေၾကာင္း ပါ။
ငါးပါးသီလကေတာ့ အေျခခံ လူတိုင္းရြတ္တတ္ၾကပါတယ္။
“ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရာမဏိ သိကၡာပဒံ
သမာဓိယာမိ”
“အဒိႏၷာဒါနာ ေ၀ရာမဏိ သိကၡာပဒံ
သမာဓိယာမိ”
“ကာေမသု မိစၦာစာရာ ေ၀ရာမဏိ
သိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ”
“မုသာ၀ါဒါ ေ၀ရာမဏိ သိကၡာပဒံ
သမာဓိယာမိ”
“သူရာေမရယ မဇၨပၸမာဒဌာနာ ေ၀ရာမဏိ
သိကၡာပဒံ သမာဓိယာမိ” …….
ကေလးေတြ စကားေျပာတတ္တဲ့ အရြယ္ ေရာက္ၿပီ
ဆိုရင္ပဲ မိဘေတြက ဘုရားရွိခိုးတာကို သင္ေပးၾကတယ္။
ငါးပါးသီလ သင္ေပးၾက၊ ကေလးေတြကလဲ လိုက္ရြတ္ဆိုၾကနဲ႔ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ့
ဘာသာအေမြအႏွစ္ေတြကို ရရွိထားၾကပါတယ္။ သည္မွာ ေျပာခ်င္တာက သီလကိုေစာင့္ထိန္းရင္
ရတဲ့အက်ိဳး ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားရလဲ။ အသက္စြန္႔ရတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ေနတာေတာင္
ကိုယ္ေစာင့္ထိန္းခဲ့တဲ့ သီလကို အပ်က္အစီးမခံဘဲ ေစာင့္ထိန္းခဲ့ၾကတဲ့ ေလးစား
အတုယူစရာ သူေတြအေၾကာင္းကို ေမာင္ညီမေလးေတြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး တင္ျပေပးခ်င္လို႔ပါ။
အခု ဥပမာေတြထဲကလို အသက္စြန္႔ေစာင့္ထိန္းႏိုင္တဲ့ကိစၥရပ္ေတြကို မလုပ္ႏိုင္ရင္ေတာင္
ေတာ္ရံုေလာက္နဲ႔ေတာ့ ကိုယ္ေစာင့္ထိန္းထားတဲ့ သီလကို အပ်က္မခံဘူးလို႔ ျပင္းထန္တဲ့ ခံယူခ်က္စိတ္ထား ထားႏို္င္တယ္ဆိုရင္ပဲ
သည္စာကိုေရးရက်ိဳးနပ္ပါၿပီ….။
“သမၸတၱ ၀ိရတီ - လြန္က်ဴးႏို္င္တဲ့
အေျခအေနေရာက္ေနတာေတာင္ မလြန္က်ဴးျဖစ္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းႏို္င္တာ”
“သမၼာဒါန ၀ိရတီ - သိကၡာပုဒ္ ေဆာက္တည္ၿပီး
ငါးပါးသီလကို မလြန္က်ဴးမိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းတာ”
“သမုေစၦဒ ၀ိရတီ - အရိယာ
မဂ္ဥာဏ္ကိုရလို႔ စိတ္ထဲမွာ လြန္က်ဴးလိုစိတ္ကို မရွိလို႔ မလြန္က်ဴးၾကတာ”
ဆိုၿပီး သံုးမ်ိဳးရွိပါတယ္။
“သမၸတၱ ၀ိရတီ - လြန္က်ဴးႏို္င္တဲ့
အေျခအေနေရာက္ေနတာေတာင္ မလြန္က်ဴးဘဲ ေစာင့္ထိန္းႏို္င္တာ”
ဥပမာေလးနဲ႔ေျပာရရင္ သီဟိုဠ္ေခတ္က
စကၠနလုလင္အေၾကာင္းေပါ့။ သူတို႔က ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့
သူတို႔မိခင္ၾကီး ေနမေကာင္းလို႔ ေရာဂါအျပင္းအထန္ျဖစ္ေနတယ္။ သည္မွာ ေဆးဆရာက ယုန္သား
လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ကို ေကၽြးရင္ မိခင္ၾကီးေရာဂါသက္သာမယ္လို႔ေျပာတယ္။ အစ္ကိုၾကီးက
ညီျဖစ္သူကို ယုန္ရွာထြက္ခိုင္းတယ္။ ညီျဖစ္သူက ေကာင္းပါၿပီဆိုၿပီး သူ႔မိခင္ၾကီး
ေရာဂါေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ ယုန္သားရေစရမယ္ ဆိုၿပီး ယုန္ရွာထြက္လာတာ။ တစ္ေနရာမွာ စပါးႏွံ
အႏုေလးေတြစားေနတဲ့ ယုန္တစ္ေကာင္ကိုေတြ႕တယ္။ သူက ယုန္ကို ဖမ္းဖို႔လုပ္ေတာ့
ယုန္ကလည္း ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ေျပးတာေပါ့။ အဲ့သည္မွာ ေျပးရင္း ေျပးရင္းနဲ႔
ယုန္ကေလး ႏြယ္တစ္ခုမွာ ျငိေနတာ။ ဆက္ေျပးလို႔မရေတာ့ဘူး။
အဲ့သည္မွာ စကၠနလုလင္ က ယုန္ကေလးကို
ဖမ္းၿပီး ယုန္ကို ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ ယုန္ကေလးက ေၾကာက္လြန္းလို႔ တုန္ေနတာတဲ့။
သူ႔စိတ္ထဲမွာ စဥ္းစားရၿပီေနာ္ …။ သူ႔မိခင္အသက္ကို ကယ္မလား။ ယုန္ကို ကယ္မလား။
သည္ေနရာမွာ သာမန္ဆိုရင္ေတာ့ မိခင္ကယ္ဖို႔ လုပ္တာပဲ ဆိုၿပီး အဲ့သည္ ပါဏာတိပါတာကံကို
က်ဴးလြန္မိမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ အဲ့သည္မွာ စကၠနလုလင္က သူ႔အေမ အသက္ရွင္ဖို႔အတြက္နဲ႔ေတာ့
ေနာက္သတၱ၀ါ တစ္ေကာင္ကို မသတ္ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဆိုလိုတာက တစ္ဦးတစ္ေယာက္
အသက္ရွင္ဖို႔ အတြက္နဲ႔ေတာ့ က်န္တစ္ဦးရဲ႕ အသက္ကို မယူေတာ့ဘူးလို႔
ဆံုးျဖတ္လိုက္တာေနာ္….။ လူသာမန္တို႔ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ။
သိပ္ေလးစားစရာေကာင္း တယ္။
အဲဒါနဲ႔ယုန္ကေလးကို
လႊတ္ၿပီးအိမ္ျပန္လာေတာ့ အစ္ကိုျဖစ္သူကေမးတယ္။ ဘယ္မွာလဲ ယုန္ဆိုၿပီးေတာ့။ သည္မွာ
သူက ယုန္ကေလးကို မသတ္ရက္လို႔ လႊတ္လိုက္တာပါဆုိေတာ့ အစ္ကိုၾကီးျဖစ္သူက မိခင္
အသက္ကိုေတာင္ မကယ္ဘူး .. ဘာ..ညာ..နဲ႔ဆူတဲ့အခါ စကၠနလုလင္ဟာ သစၥာဆိုသတဲ့ “သူဟာ
သိတတ္တဲ့အရြယ္ကစၿပီး တစ္ပါးေသာသူရဲ႕အသက္ကို ေသေစလိုတဲ့စိတ္နဲ႔မသတ္ဘူးပါဘူး။
သည္သစၥာစကားမွန္ရင္ သူ႔မိခင္လဲ ေရာဂါေပ်ာက္ပါေစ” ဆိုၿပီး တိုင္တည္လိုက္တာ
သူ႕မိခင္လဲ ေရာဂါေပ်ာက္သြားတယ္တဲ့….။
မွတ္သားစရာ…။ ေလးစားအတုယူစရာေနာ္…။
*********************************
ေနာက္တစ္ခု “သမၼာဒါန ၀ိရတီ -
သိကၡာပုဒ္ ေဆာက္တည္ၿပီး ငါးပါးသီလကို မလြန္က်ဴးမိေအာင္ ေစာင့္ထိန္းတာ”
အဲဒါလဲ
သီဟိုဠ္ေခတ္ကပါပဲ။ လယ္သမားတစ္ေယာက္ သူၾကည္ညိဳတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးထံမွာ ငါးပါးသီလ
ေဆာက္တည္ၿပီး လယ္ထြန္ေနတယ္။ သူလဲ ေန႔ခင္းေန႔လည္ ခဏတစ္ျဖဳတ္နားခ်ိန္မွာ ႏြားေတြ
မေတြ႕ေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ႏြားေပ်ာက္လို႔ ႏြားရွာထြက္တဲ့အခါမွာ ေတာထဲမွာ
စပါးၾကီးေၿမြၾကီးတစ္ေကာင္နဲ႔ေတြ႕တယ္။ သူ႔လက္ထဲမွာ ေျမြၾကီးကို ခုတ္ပစ္ႏို္င္ တဲ့
ဓါးမၾကီးရွိတယ္ေနာ္..။ ေျမြၾကီးကလဲ သူ႕ကိုတစ္ရစ္ခ်င္းပတ္..။ သူက လက္ထဲက ဓါးနဲ႔
ေျမြၾကီးရဲ႕ ေခါင္းကိုျဖတ္လိုက္ရင္ သူအသက္ခ်မ္းသာမယ္။ ျဖတ္လိုက္မယ္လို႔ စဥ္းစားတယ္။
အဲသည္အခ်ိန္မွာ မနက္က သူေဆာက္တည္ထားတဲ့ သီလကို သြားသတိရတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ေျမြေခါင္းကို
မျဖတ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ျငိမ္ေနလိုက္..။ ေျမြၾကီးက တစ္ရစ္ ထပ္ပတ္လိုက္..။ သူက
ေျမြေခါင္းကို ျဖတ္မယ္လို႔ စဥ္းစားလုိက္၊ သီလေဆာက္တည္ခဲ႔တာကို ျပန္သတိရလိုက္နဲ႔
သံုးၾကိ္မ္သံုးခါေတာင္ ျဖစ္သတဲ့…။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ေဆာက္တည္ခဲ့တဲ့ သီလကို
အပ်က္အစီးေတာ့ မခံေတာ့ဘူး..။ ေျမြသတ္ရင္ သတ္ပါေစေတာ့ ဆိုၿပီး လက္ထဲက ဓါးမၾကီးကို
လႊတ္ခ်လို္က္တာ။ အဲ့သည္ဓါးမၾကီးကိုလဲ လႊတ္ခ်လိုက္ေရာ ပတ္ထားတဲ့
စပါးၾကီးေျမြၾကီးကလဲ သူ႔ပတ္ထားတာကို ေျဖေလွ်ာ့ၿပီး ေတာထဲ ၀င္သြားသတဲ့။
အဲ့သည္ေနရာမွာ
စဥ္းစားရမွာက သူ႔ေနရာမွာ ကိုယ္သာဆိုရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ…။ သီလ အပ်က္ခံမလား။
ေျမြၾကီးကို သတ္မလား….။ ဓါးကို လႊတ္ခ်ရံုနဲ႔ ေျမြထြက္သြားမယ္လ္ို႔ အာမ
မခံႏိုင္ဘူးေနာ္။ ေသဖို႔က ေသခ်ာေနတာ……။ သူက သူ႔အသက္ ေသခ်င္ ေသပါေစေတာ့ သီလကိုေတာ့
အပ်က္စီး မခံေတာ့ဘူးလို႔ အသက္နဲ႔ လဲၿပီး ေစာင့္ထိ္န္းတဲ့ သီလပါ။ စဥ္းစားစရာေနာ္……။
လူသာမန္တို႔ စိတ္ေတာင္မကူးရဲတဲ့ အာဂလူသားပါ။ တကယ့္ကို ေလးစားအားက်
အတုယူထိုက္ပါတယ္။ စာေရးေနရင္းနဲ႔ေတာင္ သည္လူရဲ႕ သီလကို ၾကည္ညိဳတဲ့စိတ္ေတြ
တဖြားဖြား ျဖစ္ေနပါတယ္။
*******************************
ေနာက္ဆံုးတစ္ခု “သမုေစၦဒ ၀ိရတီ -
အရိယာ မဂ္ဥာဏ္ကိုရလို႔ စိတ္ထဲမွာ လြန္က်ဴးလိုစိတ္ကို မရွိလို႔ မလြန္က်ဴးၾကတာ”
အရိယာသူေတာ္ေကာင္းၾကီးေတြက်ေတာ့
ငါပဲ၊ သူပဲ၊ ေယာက္်ားပဲ၊ မိန္းမပဲ ဆိုတဲ့ ငါဆြဲနဲ႔ ၀ိစိကိစၦာကိေလသာ ကို
အျမစ္ျပတ္ပယ္သတ္ႏို္င္ၿပီးသား ဆိုေတာ့ ဘယ္အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ငါးပါးသီလကို
မလြန္က်ဴးၾကေတာ့ဘူး…တဲ့။ သည္အဆင့္ကိုေတာ့ မေရာက္ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး…။
**************************
အခုေခတ္မွာ
ငါးပါးသီလကို ေစာင့္ထိန္းၾကတယ္ဆိုၿပီး ေပါ့ေပါ့ေလး ရြတ္ေနဖို႔ မဟုတ္ဘဲ “သမၸတၱ
၀ိရတီ” နဲ႔ “သမၼာဒါန ၀ိရတီ” တို႔လို မေစာင့္ထိန္းႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္
သာမန္ကိစၥေလာက္နဲ႔ေတာ့ သီလကို မပ်က္စီးေစဖို႔။ သီလကို ၾကိဳးစားၿပီး ေစာင့္ထိန္းေစဖို႔ပါ။
လူတိုင္းကေတာ့ အသက္ရွင္ ၀မ္းေရးအတြက္ ရွာေဖြ ရုန္းကန္ စားေသာက္ေနရတာပဲ ဆိုေတာ့
လြန္က်ဴးမိေစတဲ့ ေခ်ာင္ပိတ္မိေစတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳး တစ္ေကြ႕မဟုတ္ တစ္ေကြ႕ ၾကံဳၾက၊
ဆံုၾကရမွာပါ။ အဲ့သည္လို ၾကံဳလာ ဆံုလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္စိတ္ကို ကိုယ္ အတတ္ႏို္င္ဆံုးထိန္းႏို္င္ဖို႔
။ အထက္က ဥပမာေတြလို “ငါအသက္ေပးရေလာက္တဲ့ အေနအထား မဟုတ္ေသးဘူး” လို႔ ေတြးၿပီး
ကိုယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ေျဖတတ္ဖို႔ပါ။ ကိုယ္တိုးတက္ဖို႔ သူတစ္ပါး ဘ၀ကို ခ်ခင္းၿပီးမွ
အျမင့္တက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြ မေမြးမိေစဖို႔ သည္ဥပမာေလးေတြကို ေမာင္ညီမေလးေတြ ငယ္စဥ္ကတည္းက
သည္လို စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ ပါလာေစဖို႔အတြက္ တင္ျပရတာပါ….။
******************************
အခ်ဳပ္အားျဖင့္
တင္ျပရမယ္ဆိုရင္ လူတိုင္း မျဖစ္မေန ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာျမတ္သံုးပါးကို ရင္ထဲ က
ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ကိုးကြယ္တတ္ဖို႔ပါ။ ေနာက္တစ္ခုက ငါးပါးသီလကို
အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျမဲႏိုင္သမွ် ျမဲေအာင္ထိန္းမယ္ဆိုတဲ့ ျပင္းထန္ခိုင္မာတဲ့
စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးဘ၀ အရြယ္ကတည္းက အရုိုးထဲ အထိ
စြဲျမဲသြားေစခ်င္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ပါ။ ကေလးဆိုတာမ်ိဳးက အတုျမင္ အတတ္သင္ပါ။
ငယ္ရြယ္စဥ္ သူ႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ ရွိတဲ့ မိဘေတြ ဆရာသမားေတြရဲ႕ အေနအထိုင္၊ အျပဳအမူ၊
အေျပာအဆိုေတြကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် အတုယူေနတာပါ။ သည္အရြယ္ ငယ္ရြယ္စဥ္ အကုန္မွတ္တတ္တဲ့အရြယ္မွာ ေကာင္းတဲ့
အမူအက်င့္ေတြ ရေစဖို႔ ၾကိဳးစားၾကရမွာ လူၾကီးေတြရဲ႕ အဓိက တာ၀န္ပါလို႔ တင္ျပရင္း မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီး ကဗ်ာနဲ႔
နိဂံုုးခ်ဳပ္လို္က္ရပါတယ္။
“အိုးမဖုတ္ခင္၊ အိုးလုပ္စဥ္၀ယ္၊ အိုးတြင္္ႏွိပ္ခပ္၊
တံဆိပ္မွတ္ကား၊
မျပတ္မစဲ၊ အိုးပင္ကြဲလည္း၊အၿမဲတေစ၊ တည္ရွိေနသို႔၊
ထိုထိုေသြးသား၊ ကေလးမ်ား၌၊ ဘုရားတံဆိပ္၊ ဘာသာစိတ္ကို၊
ခပ္ႏွိပ္ႏိုင္မွ၊ သက္ဆံုးက်ေအာင္၊ဗုဒၶ၀ါဒီ၊ စြဲ၍ တည္မည္၊
ကိုယ္စီခပ္ႏွိပ္ ၾကေစသတည္း။။။။။”
(ေတာင္ၿမိဳ႕-မဟာဂႏၶာရံုဆရာေတာ္)
************************************************************
